سری سنسورهای Landsat Thematic Mapper، سکوهای سنجش از راه دور مبتنی بر ماهواره چندطیفی هستند که به طور هدفمند برای سنجش از دور زمینی طراحی شده اند
و به طور گسترده برای این منظور مورد استفاده قرار گرفته اند. لندست و سایر سکوهای ماهواره ای چندطیفی از طول موج های قسمت های مرئی و مادون قرمز طیف نور استفاده
می کنند تا به راحتی دسته های پوشش زمینی وسیعی مانند جنگل، علفزار، زمین های زراعی، آب، توسعه شهری، برف/یخ و خاک برهنه را تشخیص دهند. با این حال، برای استفاده
در مدل‌های اجتماعی-اکولوژیکی، جزئیات و وضوح بیشتری در طبقه‌بندی کاربری زمین مورد نیاز است. به عنوان مثال، زمین های زراعی باید به محصولات جزئی مانند گندم، برنج، نیشکر،
سبزیجات، مرکبات و انگور تقسیم شوند. برای انجام این کار، برنامه نقشه برداری کاربری اراضی استرالیا (ABARES، 2010) تصاویر ماهواره‌ای سری زمانی دو هفته‌ای را از رادیومتر با وضوح
بسیار بالا (AVHRR)، داده‌های پیمایش میدانی و داده‌های سرشماری کشاورزی را برای نقشه‌برداری تک تک کالاهای کشاورزی ترکیب کرد. داده‌های شاخص گیاهی تفاوت نرمال شده
از AVHRR نشان‌دهنده سبز بودن پوشش رویشی زمین است و محصولات مختلف دارای نشانه‌های سبزی متفاوت در طول سال هستند. با تطبیق سبزی حاصل از ماهواره هر سلول
شبکه با کتابخانه ای از امضاهای سبزی مبتنی بر میدان، و محدود کردن آن به مناطق گزارش شده سرشماری از کالاهای کشاورزی با استفاده از روش تخصیص مجدد فضایی داده
های انبوه (SPREADII) - یک تکنیک MCMC بیزی (برایان و همکاران) al., 2009)، احتمال (یعنی احتمال پسین) هر سلولی که از هر کالا پشتیبانی می کند را می توان ترسیم کرد.
منبع: نقشه برداری مجموعه مهندس https://mohandesco.ir/mapping/
سپس نقشه برداری واقعی کاربری زمین با استفاده از روال تخصیص حداکثر احتمال رخ داد. از این رو، اگرچه در نهایت با نقشه‌ای مواجه می‌شویم که در آن هر سلول شبکه به
یک کاربری خاص اختصاص داده می‌شود، این امر نامشخص است، با عدم قطعیت بیشتر در مناطقی با کاربری متنوع‌تر زمین (دونگ و همکاران، 2015).
